Bebeklerde Korku ve Fobi

Yetişkinlerin korkuları yersiz olabilse de bebeklerinki gayet rasyoneldir. Bebekler kendilerinin bakımı ve korunması için anne ve babalarına sonsuz güvenirler. Onları kaybetme duygusunu yaşadıkları zaman bu onların paniklemesine ve ağlamasına sebep olacaktır.

Bu ağlama onların gerçekten kayboldukları zaman bulunmalarına yardımcı olacaktır. Aynı şekilde bebekler fazla uyarılmaya karşı da duyarlılardır ve huzurlu buldukları ortam bozulduğunda ağlayabilirler.

Bebeklerin Ses Korkusu

Uçakta bebekleri ile yolculuk yapanlar, bebeklerin kalkış ve inişlerde en fazla ağladığını fark etmişlerdir. Bunun sebebi bebeklerin hassas olan kulakları hem motorların yüksek sesinden hem de basınçtan dolayı etkilenmesidir ve bu da onları huzursuz yapmaktadır.

Kulakları çok hassastır ve herhangi bir yüksek ses onları hemen huzursuz edecektir.

Bebeklerde Düşme Korkusu

Bebeklerin bir başka korkusu da düşmektir. Bebekler birden pozisyonlarının değiştirilmesine heyecan ve panik ile tepki veririler.

Onları tutanların tedirgin ve heyecanlı davranışları onları olası bir düşmeye karşı tedirgin eder, onları sakin ve yumuşak bir şekilde tutan birine verildiklerinde tekrar rahatlarlar. Yumuşak, sakin ve nazik davranışlar her bebeği rahatlatacaktır.

Bebeklerin Yabancılara Karşı Olan Korkusu

Bebekler, 6 aylık olana kadar akrabalarını ve yabancıları ayırt edememektedir ve herhangi biri tarafından kaldırılmak onları mutlu edecektir. 6. aydan sonra bu ayrımı yapabilmekte ve kendini güvende hissettikleri tarafından kaldırılmayı arzulamaktadırlar.

Yabancı biri onları kaldırmaya çalıştığında, panikleyip ağlamaya başlayabilirler. Genellikle bebeğe çok yakın olmayanlar buna anlam veremeye bilir; bir ay önce kaldırılmaktan gayet hoşnut olan bir bebeğin bir ay sonra bu tepkisi şaşırtıcı gelebilir.

Bebeğin etrafında çok bulunmadıkları için bebek onları henüz güven çemberinin içinde saymamaktadır ve bu yüzden ağlamaktadır. Yabancıları otomatik bir şekilde tehlike olarak görülmektedir. Bebekler de yabancılara güvenmeyi öğrenecektir fakat bu zaman ve sabır isteyen bir gelişimdir.

Kaybolma Korkusu

Bebekler emeklemeye ve yürümeye başladıktan sonra gezinmeye bayılırlar; fakat her zaman bir gözleri ebeveynlerindedir. Eğer dolanmaları onları koruyucularının görüş acısından başka bir yere götürmüş ise panikleyip hızlıca onlara ulaşmaya çalışacaklardır. Eğer kalabalık bir yerde kaybolursa panik duygusu çok daha büyük olacak ve ancak ailesi ile kavuştuktan bir süre sonra geçecektir; bunun sebebi iki korkuyu bir anda yaşamasıdır. Hem kaybolma, hem de kendisine yardımcı olmaya çalışan yabancılara karşı olan korkuyu birlikte yaşandığı için hissedeceği duygular iki katına çıkmış olacaktır.

Karanlıktan Korkma

Bebekler, beşiklerine gece uyumaları için bırakıldıklarında ağlamaya başlarlarsa bu genellikle karanlıktan dolayı değil, ayrılma korkusundan dolayıdır.

Bebeğinizin odasına bir gece lambası takmanızın herhangi bir faydası olmayacaktır. Çocuğunuz 2 yaşına geldiğinde hayal gücü devreye girecektir ve karanlık korkusu başlayacaktır. Neredeyse tüm çocuklar bu aşamadan geçmektedir.

Önemli olan bebekler için ayrılma, terk edilme korkusunun, karanlık korkusu ile karıştırılmamasıdır.

Fobiler

Korku ve fobiler iki farklı duygudur, korku genellikle kullanışlıdır ve zarar verebilecek bir tehlikeye karşı olan bir tepkidir. Fobiler rasyonel olmayan herhangi bir tehlike yaratmayan şeylere verilen aşırı tepkilerdir.

Fobiler genellikle endişe bozukluğu olarak adlandırılır ve çocuğunuz 4 yaşına gelmeden önce oluşmaz. Fakat kökleri daha derinlerde bulunmaktadır. Bilinmeyen sebeplerden dolayı fobiler kadınlarda, erkeklere göre iki kat daha fazla görülmektedir.

Fobilerin Kökeni

Eğer 2 yaşındaki çocuğun başından herhangi bir travmatik olay geçmişse, beyini bu korku dolu olayı ve deneyimi saklayabilir.

Örneğin kendini kazara dolabın içine kilitleyen bir çocuk, bu kötü tecrübeden dolayı dar alanlarda bulunduğu zaman panikleyebilir. Hayatındaki ileri bir zamanda kendini küçük bir oda içinde bulabilir ve beyini yersiz bir şekilde ilk tecrübeden edinmiş olduğu o korku dolu anı yeniden yaşatabilir.

İlk kötü tecrübe genellikle hayatının ilk zamanlarında yaşandığı için bilinçli bir şekilde hatırlanamamaktadır. Bu deneyimler bilinçaltında saklanmaktadır ve hatırlanamazlar.

Herhangi bir şeye fobisi olan biri bunun sebebini genellikle hatırlayamamaktadır. Ancak uzun süreli bir psiko-analizin fobinin sebebini ortaya çıkarma ihtimali vardır.Fobiler ile ilgili yapılan anketler, oluşumlarına dair birazda olsa ışık tutabilirler.

En yaygın fobiler arasında dar alanlarda kilitli kalma, geniş alanlara maruz kalma, kalabalık içinde bulunma, yüksekten korkma, suda boğulma hissi, kalabalık içinde konuşma, uçma ve hayvanlar ile temas olarak sıralayabiliriz. Bu listeye bakıldığında iki yaşındaki bir çocuğun bunların çoğunun nasıl bir korku yaratacağını ve kötü bir deneyimi olabileceğini düşünmemiz çok da zor olmayacaktır.

Fobilerin Engellenmesi

İki yaşındaki çocuk enerjik ve hareketli olduğu için her zaman risk altında olacaktır; ne kadar önlem alırsak alalım her zaman bir risk mevcut olacaktır. Anne ve baba olarak risklerin hepsinin ortadan kaldırmamız olanaksızdır.

Eğer travma gerçekleşirse ona uygun bir şekilde davranmak önem kazanmaktadır. Anne veya babası da paniklerse ve bu paniğini çocuğa yansıtırsa durum çok daha kötü olacaktır.

Koruyucusunun paniklememesi onu biraz daha rahatlatacaktır. Yaşadığı tecrübeyi ileride dikkat edilmemesi ve korkulmaması gereken bir durum olarak işleme alacaktır. Anne ve babanın da paniklemesi ile durum çok daha kötü bir hal alacak ve bir fobiye dönüşebilecektir.